CD-recensies

Recensies CD: A Song of Trust – 2017

Kerk en Muziek, Arjan Versluis

Roden Girl Choristers – A Song of Trust
“Wat goed is, komt snel’. Dit gezegde is zondermeer van toepassing op de Roden Girls Choristers. In 2017 verscheen hun tweede cd. Het resultaat is nu al ronduit indrukwekkend te noemen. De koorklank is op een nog hoger niveau gekomen en is homogeen, overtuigend, zuiver en expressief[…]

 

Reformatisch Dagblad website, 26 oktober 2017, Patrick van der Linden

Onder de titel ”A Song of Trust” is de tweede cd van de Roden Girl Choristers verschenen. En wat voor een! Onder leiding van Sonja de Vries is het koor gegroeid tot een ensemble dat zich kan meten met de internationale top in dit genre.

Het koor richt zich op de uitvoering van kerkmuziek uit de Engels-anglicaanse traditie. Ook componisten buiten dit taalgebied komen aan bod, zij het dat hun werken uitstekend passen binnen de genoemde traditie of daarvoor zijn gecomponeerd.

De Messe Basse van Gabriel Fauré lijkt daarom op het eerste gezicht een vreemde eend in de bijt, maar valt in de programmering als tegenhanger van de Missa Brevis van Benjamin Britten volledig op zijn plek.

Met dit werk van Britten heb ik direct een van de muzikale hoogtepunten genoemd. Als compositie vernuftig, verrassend en ontroerend; in de uitvoering precies, ademend en buitengewoon fraai van klank.

Vermeldenswaard zijn ook de begin dit jaar gecomponeerde ”Canticles” (de Lofzang van Maria en de Lofzang van Simeon) van de hand van organist Sietze de Vries, die overigens als begeleider opvalt door niet op te vallen. Dat is wat mij betreft een enorm compliment: niet alleen de registraties zijn geslaagd, maar ook het muzikale meeademen met het koor draagt bij aan deze luisterervaring.

Wellicht valt het ”In Paradisum” uit het Requiem van Fauré wat uit de toon in deze programmering en komt het daarom wat bevreemdend op me over. Tegelijkertijd heeft het werk zo veel „smoothness” (citaat van Sietze de Vries) en interne schoonheid dat dit in het geheel niet stoort bij het luisteren.

—

Orgelnieuws.nl, 15 augustus 2017

A Song of Trust – Roden Girl Choristers

—

Nederlands Dagblad, 21 juli 2017, Roel Sikkema

—

Recensie CD: Sietze de Vries, Orgel in de Maria Frieden Kirche te Dübendorf m.m.v Roden Girl Choristers

Sietze de Vries heeft opnieuw van zich doen spreken door mee te werken aan een fraaie cd-productie.  Ditmaal betreft het een cd met werken van Johann Sebastian Bach en Felix Mendelssohn-Bartholdy en een improvisatie. Deze werken zijn opgenomen op het in 2014 voltooide Edskes-orgel in de Katholische Stadtkirche Maria Frieden te Dübendorf (Zwitserland). Op deze geluidsdrager leveren de Roden Girl Choristers onder leiding van Sonja de Vries eveneens een belangrijke bijdrage.

Edskes heeft met zijn nieuwe orgel (37 stemmen) opnieuw blijk gegeven van zijn vakmanschap. In het voorwoord omschrijft Dirk Trüten, cantor-organist in Dübendorf, het instrument als volgt: ‘Het instrument representeert vooral een laat-Barok orgeltype, waarbij poëtische kleuren in het grondstemmenbereik ruimschoots voorhanden zijn, zonder dat een heldere klank ontbreekt. Dit klankideaal was tot in de negentiende eeuw te horen en sluit daarom ook aan bij Mendelssohns kunst ‘die Orgel zu behandeln und für diesselbe zu denken’. Met andere woorden: de programmakeuze van Sietze de Vries is logisch. Het pedaal is helemaal zelfstandig met zijn uitgebreide dispositie (geen pedaalkoppels) en het staat in een aparte kas tegenover het Hoofdwerk en het Positief. Dit bevordert de transparantie in de polyfonie.

De Vries begint zijn recital met een sterke vertolking van Bachs ‘grote e-moll’ (BWV 548). We horen soeverein en stabiel spel, dat overigens geldt voor de hele cd! Om luistermoeheid door een langdurige plenumklank te voorkomen, koos De Vries ervoor om tussen het praeludium en de fuga het prachtige koraal ‘Herr Gott, nun schleuss den Himmel auf’ (BWV 617) in te lassen. Begrijpelijk, alleen vraagt het halfslot van het koraal (vijfde trap in a-mineur) mijns inziens om een ander tonaal vervolg dan de start van de fuga in e-mineur.

Het programma wordt vervolgd met ‘Allein Gott in der Höh sei Ehr’. Er worden drie orgelbewerkingen van Bach vertolkt. De eerste (BWV 662) speelt De Vries een toon lager dan het origineel, dus in G in plaats van in A. Een terechte keuze, want de Roden Girl Choristers zingen drie verzen (in G) van het koraal, dat de triniteit bezingt, in alternatim met de orgelbewerkingen. De koorklank van dit semi-professionele meisjeskoor (circa 22 zangers) onder leiding van Sonja de Vries is zuiver en overtuigend. Een bijzondere prestatie, want de leeftijd van de dames varieert van 8-16 jaar. De rol van de soliste Sanne Akkersma is ontroerend mooi.

In het motet Laudate Pueri van Mendelssohn (tekst is gebaseerd op de opening van de psalmen 113 en 128) is er een heel fraai teamspel te horen tussen dirigent, koor en organist. Het Edskes-orgel is door de klankkleuren en de opstelling een uitstekend begeleidingsinstrument.

Recensie CD: It is a thing most wonderful

Reformatorisch Dagblad, 15/02/2012

Door Evert van Dijkhuizen

Het Drentse Roden wordt in de muziekwereld direct gelinkt aan zijn op Engelse leest geschoeide jongenskoor. Dat ze in het noorden ook al ruim tien jaar een dito meisjeskoor runnen, is minder bekend. Wellicht brengt de cd ”It is a thing most wonderful” daar verandering in. Het is het eerste schijfje van het Roden Girl Choristers. Een visitekaartje dat klinkt als een klok.

Het koor staat onder leiding van Sonja de Vries, die orgel, piano en klavecimbel studeerde in Zuid-Afrika. Haar man, organist Sietze de Vries, is vaste begeleider. Het repertoire omvat, hoe kan het anders, Engels-anglicaanse kerkmuziek.

De twintig dames in de leeftijd van 7 tot 15 jaar repeteren twee keer per week; een aantal van hen krijgt privézangles. De resultaten zijn ernaar. Technisch gezien staan de meiden hun mannetje. Ze zingen muzikaal en mooi afgewerkt, ook in het hoge register. Dat jonge meiden zich lenen voor het zingen van dit soort kwaliteitsmuziek verdient sowieso een compliment.

De hele cd dwingt tot aandachtig luisteren, maar twee hoogtepunten mogen apart vermeld worden. Het eerste vanwege zijn vocale schoonheid: de melodieuze ”Christchurch Mass” van Malcolm Archer. Het tweede vanwege het instrumentale aandeel van Sietze de Vries, die meesterlijk improviseert over ”The old hun­dredth”, bij ons bekend als de melodie van Psalm 134. De variaties, waarbij De Vries het orgel van de Martin Luther Kirche in het Duitse Emden boeiend presenteert, worden afgewisseld met eenstemmig gezongen coupletten van het lied. Indrukwekkend.

Deze cd maakt één ding duidelijk: ook met amateurzangers kun je een hoog muzikaal niveau bereiken. Als je als dirigent maar eisen durft te stellen.

Recensie CD:  It is a thing most wonderful

CD-recensie: Gezang van engelen

Dagblad van het Noorden, 14/11/2011

Door Job van Schaik

Toegekend: 4 sterren

Stel je een kathedraal voor in Engeland. Je loop naar binnen en uit het koor klinkt hemels, licht omfloerst gezang op. Je hoort dat het kinderstemmen zijn, maar ziet de zangers niet. Een jongenskoor, denk je. Maar als je de bron van het engelenzang ontdekt hebt, blijken het meisjes te zijn. En je laat je meevoeren op de melodieuze anthems, missen en ander liturgische muziek uit de Engels-Anglicaanse kerk, en de prachtige orgelbegeleiding. Stop de debuut-cd It is a thing most wonderful van de Roden Girl Choristers in de cd-speler, sluit je ogen en je ondergaat een soortgelijke ervaring. Met dit verschil dat je in Engeland het mooie Magnificat en Nunc Dimittis van Rintje te Wies niet zo snel zult horen. Net zo min als het Cantate Domino dat organist Sietze de Vries speciaal voor deze cd schreef. Aan de verstaanbaarheid moet nog wel gewerkt worden en de klank mag iets scherper,  maar verder niets dan lof. Een prachtig debuut!

Recensie: Choristers&Cathedrals

Recensie: Choristers&Cathedrals, concert in de Jozefkerk van Assen

Dagblad van het Noorden, 25/06/2012

Door Paul Herruer

Toegekend: 4 sterren

Met het programma Choristers&Cathedrals treden de Roden Girl Choristers nog op in Haarlem en eind volgende maand gaan ze ermee naar Engeland. Daar zingen ze niet  alleen in een paar grote kathedralen en kerken, maar gaan ze ook aan het werk met Engelse dirigenten.

Het programma wordt gebracht als een Evensong, ofwel een gezongen dienst, zoals die overal in Engeland gehouden worden. Op een stukje Händel na, dat overigens van oorsprong een wereldse tekst had, is het dus gebruiksmuziek van componisten die kerkorganist waren; altijd melodisch aantrekkelijke zanglijnen met smaakvolle orgelpartijen eronder, maar niet altijd even boeiend. Wat dat betreft was het Cantate Domino van organist Sietze de Vries vitaler dan sommige Engelse bijdragen, die in de Jozefkerk in Assen opleefden als er tweestemmig gezongen werd.

Over de zang van de Roden Girls niets dan goeds te zeggen:trefzeker op een enkel vlekje na, soepel in de hoge liggingen en geconcentreerd in klank. Alleen zou hun uitspraak van het Engels wat minder internationaal en meer kerkelijk Engels mogen zijn, met wat rondere klinkers en dat soort kleinigheden.

Associaties met engelenzang hoeven we niet te hebben: ze noemen zichzelf een meidengroep. Zo goed hoor je meidenkoren niet gauw, wat ook blijkt uit hun recent verschenen cd It is a thing most wonderful.

We zouden ze graag eens in ander repertoire willen horen dan Anglicaanse kerkmuziek en er als tip bijgeven dat er tweestemmige middeleeuwse muziek is die ze vast heel goed kunnen zingen.